دانش‌آموخته‌ی مهندسی دریا (کشتی‌سازی) در دانشگاه صنعتی امیرکبیر هستم و ۵۱ سال سن دارم. حدود ۲۶ سال است که در سازمان بنادر و دریانوردی خدمت می‌کنم. البته حدود دو سال هم در بندر عباس در کشتی‌سازی به‌صورت کارآموزی و پروژه‌ای خدمت کرده‌ام. تا به امروز در سمت‌های بازرس کشتی، بازرس کنترل و بازرسی بندری کشتی‌ها، ممیزی مدیریت ایمنی و امنیت دریانوردی کشتی‌ها، افسر ارشد و بررسی سوانح دریایی فعالیت داشته‌ام. در سطح بین‌المللی نیز عضو هیئت نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در چندین اجلاس آیمو بوده‌ام و در مقاطع مختلف با سازمان‌های دیگر بین‌المللی دریانوردی همکاری داشته‌ام. اکنون هم به‌عنوان مدیرکل امور دریایی مشغول انجام وظیفه هستم. من کارم را از کارشناسی ثبت کشتی‌ها و صدور گواهینامه‌های دریانوردی شروع کردم و به‌عنوان کارشناس مسئول، مشاور معاونت امور دریایی، مدیرکل سازمان‌های تخصصی بین‌المللی و معاون مدیرکل امور دریایی نیز فعالیت داشته‌ام.
البته موفقیت‌هایی که در این مدت به‌دست آمده، حاصل همکاری پشتکار و هم‌فکری مدیران سازمان و بنادر و کلیه کارشناسان و همکاران دریایی در کلیه سطوح بوده است. ولی مهم‌ترین هدفی که دنبال کرده‌ایم و به نظرم موفق بوده‌ایم، ارتقای سطح ایمنی و امنیت دریانوردی در ناوگان تحت پرچم و سواحل و بنادر تحت حاکمیت بود. با وجود تحریم‌های ظالمانه‌ی آمریکا که هدف اصلی آن زمین‌گیرکردن صنعت حمل‌ونقل دریایی بود، توانستیم با پشتیبانی مدیرعامل و اعضای هیئت‌عامل و مدیران و کارشناسان ستاد و بنادر، این هدف را خنثی کنیم و با اتکا به حداکثر توان داخلی، حمل‌ونقل دریایی کشور، ایمن و امن و در بالاترین سطح استانداردهای بین‌المللی به فعالیت خود ادامه دهد. البته در تحقق این اقدامات مهم، نقش محوری دریانوردان و دریاییان عزیز کشور و شرکت‌های کشتیرانی و موسسات رده‌بندی کشور را نمی‌توان نادیده گرفت.
به‌جرئت می‌توانم بگویم تلخ‌ترین روزهای دوران کاری‌ام به سانحه‌ی تانکر سانچی برمی‌گردد. از ابتدای حادثه، من در آن حضور داشتم و جزء تیم بررسی سانحه بین‌المللی هم بودم. هرچند با وجود تلاش‌های شبانه‌روزی کلیه همکاران و بخش‌های مرتبط، متاسفانه تعدادی از بهترین دریانوردانمان را از دست دادیم.
موفقیت‌های اخیر صنعت حمل‌ونقل دریایی با تکیه بر توان داخلی، جزء شیرین‌ترین خاطره‌هایم به‌حساب می‌آید.
می‌توان گفت که دریانوردان، هسته‌ی اصلی حمل‌ونقل دریایی هستند و ما باید آسایش و رفاه آنان را فراهم کنیم. ایمنی و امنیت دریانوردان باید تامین شود تا خیال خانواده‌هایشان هم از این بابت راحت باشد. مسئله‌ی دیگر رفاه اجتماعی آن‌هاست. ما هم‌اکنون قوانین و مقررات زیادی در این موارد داریم. لازم است که این قوانین در بحث‌های مختلف حقوقی و مالیاتی و دیگر موارد، به‌درستی اجرا شوند. باید دولت و مسئولان کشور همت کنند و تامین اجتماعی لازم برای دریانوردان ایجاد شود، منتها این مسئله به هماهنگی بین ارگان‌های مختلف نیاز دارد. بعد از کووید ـ 19 آیمو و کشورهای مختلف با تهیه‌ی استانداردها سعی کردند از دریانوردان حمایت کنند ولی هنوز مشکلاتی وجود دارد و باید راهکارهای مناسب‌تری برای رفع آن‌ها در تمام کشورها وضع شود. |